همه معضلات اهالی سفر
از گذرنامه کم‌رمق تا دلار نایاب
آیا ایران به اندازه تمام دنیا زیباست؟ آیا نباید سری کشید به کشورهای همسایه؟ آیا نباید به قدر بضاعت خاور دور را دید؟ آیا تنها باید به مثابه چراغی که به خانه رواست، باشیم و ایران را از شرق تا غرب برای چندمین بار دوره کنیم؟ کمی انصاف داشته باشیم، پاسخ همه این پرسش‌ها منفی است و آن عده که بر مسیر انصاف، قصد می‌کنند زیبایی‌های جهان آن سوی مرزها را هم تجربه کنند با معضلات بی‌شماری درگیرند: گستره‌ای بزرگ از گذرنامه کم‌رمق تا دلار نایاب!
سعید حبیب‌اله
118سفر ـ سفر رفتن برای ما ایرانی‌ها تنها منوط به توانایی مالی و عاشق سفر بودن نیست؛ چیزی فراتر از این‌هاست، چیزی شبیه جنگیدن برای مهیا کردن مقدمات سفر.
انتخاب مقصد و گذرنامه کم‌توان
اگر اهل سفر باشید بدون تردید می‌دانید هزینه سفر یک هفته‌ای به پاریس کمی ارزان‌تر از همان سفر به سنگاپور است و سفر به لیسبون که دورترین نقطه خاک اروپا به ماست کمتر از سفر به شانگهای برای‌تان خرج برمی‌دارد. اما قصه اینجاست که شما قدرت انتخاب بین لیسبون و شانگهای و یا پاریس و سنگاپور را ندارید و به حکم گذرنامه‌تان مجبورید مقاصدی را انتخاب کنید که دردسرهای ویزا گرفتن را نداشته باشد.
رقم‌های غیرمعمول برای ویزای شینگن
نه اینکه حرجی به سفارتخانه‌های اروپایی باشد که سخت‌گیری‌شان در صدور ویزا روز به روز بیشتر می‌شود، تقصیر بر گردن همان عده هموطنانی است که با ویزاهای توریستی اعلام پناهندگی کرده و به ایران بازنمی‌گردند. فرصت مداقه در نیک و بد اقدام آن‌ها در این مجال نمی‌گنجد، اما هر چه هست تاوانش را اهالی سفر می‌دهند که برای سفری یک هفته به فلان شهر اروپایی باید سه ماه دنبال گرفتن ویزا باشند.
البته برخی دفاتر مسافرتی پروسه گرفتن ویزا را با مدارک خود مسافر بر عهده می‌گیرند که گاها دستمزد دفاتر مسافرتی برای طی کردن پروسه دریافت ویزا، به اندازه کل هزینه سفر می‌شود.
ارز نایاب است!
حال شرایطی را تصور کنید که هفت خان گرفتن ویزا و یا مهیا کردن دیگر مقدمات سفر را پشت سر گذاشته‌اید و به همراه کودکان زیر 12سال خود آماده سفری دوهفته‌ای به یکی از کشورهای شرق دور یا اروپایی هستید. شمائید و 2هزار یورو ارز مسافرتی برای یک خانواده 4نفره؛ به لطف نداشتن کارت اعتباری و پرداخت از ایران، 1500 یورو از این مبلغ را هم قرار است هزینه هتل‌ها را در محل پرداخت کنید.
فرض دیگر اینکه از مرزهای زمینی خارج می‌شوید و امکان گرفتن همان نفری یک هزار یورو ارز مسافرتی را هم ندارید؛ تکلیف چیست؟ در خارج از ایران ریال خرج کنید یا روی کارت اعتباری بین‌المللی نداشته‌تان حساب باز کنید؟ در بازار هم خبری از ارز نیست.
خطرهای همراه بردن پول نقد
سفر بزرگترین مدرسه دنیای جدید است؛ مدرسه‌‌ای که ورود به آن دست‌کم برای ما دشوارتر از دشوار است. فکر کنید برای سک سفر دو ماهه راهی خارج از ایران شده‌اید؛ چون زمینی می‌روید، خبری از ارز مسافرتی نیست؛ از بازار آزاد هم به هر قیمتی که شده ارز را تهیه کنید، باید مبالغ زیادی پول نقد همراه‌تان باشد که تا روزهای آخر به مشکل برنخورید؛ حال خطرات همراه بردن این حجم پول نقد و حوادث احتمالی هم بخشی دیگر چالش‌های سفر کردن است.
خودتان را مقایسه نکنید، شما قهرمانید
اگر با همه این چالش‌ها باز هم گام در مسیر سفر می‌گذارید و سعی در کشف نادیده‌های جهان دارید، شما یک قهرمانید. به هیچ عنوان هم خودتان را مقایسه نکیند با جوان انگلیسی و فرانسوی و یا ژاپنی و سنگاپوری که کوله‌پشتی می‌اندازند و در کمتر از یک سال نصف شهرهای جهان را می‌بینند؛ طی طریق از قاره‌ای به قاره دیگر برای آن‌ها به همان اندازه راحت است که شما عصر تصمیم می‌گیرد و شام را در استانبول می‌‌خورید.
عااالی بود
غلط املایی هم زیاد داشا