آلاشت معروف‌تر از رضاخان

هر جای تهران که باشید برای رسیدن به آلاشت 3 تا 4 ساعت زمان نیاز دارید، اهالی غرب تهران دیرتر و ساکنان شرق تهران هم زودتر به آلاشت می‌رسند. برای رسیدن به آلاشت جاده فیروزکوه را پیش‌می‌گیرید و با طی حدود 180 کیلومتر به خروجی سوادکوه می‌رسید. این خروجی بعد از پل سفید و قبل از زیراب قرار دارد. از دوراهی سوادکوه تا آلاشت 40 کیلومتر راه دارید. جاده فیروزکوه را که به سمت سوادکوه بروید، بعد از گذر از پل معروف ورسک، چند کیلومتر جلو‌تر، جاده‌ای فرعی را فلش زده‌اند که آلاشت، ۳۵ کیلومتر.

معماری خاص یک مسجد

از مسیر اصلی هنگامی که به این شهر زیبای ییلاقی وارد می‌شوید، با یک دو راهی مواجه می‌شوید که یکی داخل شهر و دیگری به امام زاده حسین منتهی می‌شود. بنام مسجد امام حسین که در سال 1352 بنا شده است و یکی از زیباترین مسجدهای مازندران با معماری خاص بوده و دارای حیاط وسیع و مناره بزرگی است که تا فاصله‌های دوردست خودنمایی می‌کند.

کوچه‌هایی شبیه کندلوس

کوچه‌های داخل آلاشت بی‌شباهت به کوچه‌پس‌کوچه‌های کندلوس نیست. کوچه‌ها تنگ و پیچ در پیچ هستند و راه رفتن در این کوچه‌های تنگ با بافت بسیار قدیمی و هم صحبت‌شدن با مردم خونگرم آنجا واقعا با‌صفا است.

امکانات آلاشت در کاربار

قبل از ورود به شهرآلاشت محله‌ای وجود دارد که نزد مردم آن به نام کاربار معروف است. در این محله کوچک تأسیسات مهمی از قبیل پمپ بنزین، ایستگاه هواشناسی و رصدخانه وجود دارد. پمپ بنزین در سال ۱۳۵۰ ساخته شده است. بعد از کاربار و در نزدیکی شهر آلاشت جایی به نام کاربار تپه سر قراردارد که از آن به نام پاتوق شب‌های مردم آلاشت نیز یاد می‌شود که اهالی آلاشت شب‌های تابستان در این مکان در کنار یکدیگر جمع می‌شوند و گپ می‌زدند. بعد از کاربار تپه‌سر به یک دوراهی می‌رسیم که راه سمت راست که سربالایی هم هست به فروشگاه، شهرداری، مخابرات و روستاهای زیحون و سوادرودبار ختم می‌شود و راه سمت چپ هم که سر پایینی است به آلاشت و موزه مردم‌شناسی آن.

موزه مردم‌شناسی

خانه‌ای که رضاشاه در آن به دنیا آمده، در حال حاضر موزه مردم شناسی آلاشت است. این بنا با قدمت 200 ساله در دهه ۸۰ با تلاش اهالی روستا از کتابخانه به موزه مردم‌شناسی تغییر کاربری شد و به جاذبه و منبع درآمدی برای مردم روستا تبدیل شد. موزه مردم‌شناسی با ابزار و ادوات به جا مانده از روز‌ها و سال‌های نیمه قرن گذشته تزئین شده است. کوچه ورودی به خانه‌ـ‌موزه سنگفرش شده، خانه‌های قدیمی اطراف، مرمت شده‌اند وبازسازی. زنان میانسال و حتی پا به سن گذاشته شهر هم ورودی موزه بساط کرده‌اند، از شال‌های دستباف و جوراب‌های پشمی گرفته تا گیاهان دارویی و دمنوش‌هایی که با دست خود چیده‌اند و در بسته‌های کوچک آماده برای فروش گذاشته‌اند. گل گاوزبان می‌فروشند و تره کوهی و شوید.

رصدخانه آلاشت

مجموعه رصدخانه آلاشت تنها رصدخانه استان‌های شمالی ایران است. این رصدخانه روی کی از تپه‌های شرقی آلاشت بنا شده است و عمرش هم 10 سال بیشتر نیست. رصدخانه حاضر بر بالای تپه‌ای به ارتفاع ۵۰ متر قرار گرفته که از ۳ طرف به پرتگاه و از طرف دیگر به دامنه کوه محصور شده‌است. به همین خاطر تمام رفت و آمدها به رصدخانه از طریق پلکان و با پای پیاده مقدور است. در این مجموعه امکاناتی چون ۲ دستگاه تلسکوپ ۱۴ و ۶ اینچی زیر گنبدی به قطر ۴ متر نصب شده است. از دیگر امکانات مجموعه می توان به آسمان نما، ترازوی نجومی، مجموعه کامل نرم افزارها کتب و عکس و پوسترهای اخترشناسی، اتاق رایانه و سالن همایش اشاره کرد. برای بازدید از این رصدخانه باید با شهرداری آلاشت با شماره تماس 01245332084 هماهنگ کرده و از قبل وقت بگیرید.

سفر به آلاشت بدون وسیله نقلیه شخصی

برای رسیدن به شهر آلاشت به غیر از وسیله نقلیه شخصی می‌توان از سرویس‌های اتوبوسرانی و مینی‌بوس‌های مسیر فیروزکوه که به ساری یا قائم شهر می‌روند و در پایانه مسافربری شرق تهران (تهرانپارس) استقرار دارند استفاده کرد. در ایستگاه زیراب از اتوبوس‌های ساری پیاده شده و از سرویس‌های مسافربری عمومی آلاشت که تشکیل شده از چند دستگاه مینی‌بوس است که هر روز در ساعات مشخصی مسافران را از آلاشت به شهر زیراب برده و بالعکس مسافران را به آلاشت می‌آورند استفاده کنید.

اقامت در آلاشت

آلاشت یک هتل دارد که پیش از انقلاب محل اسکان مسافران تشریفاتی و خاص بوده و اکنون سال‌هاست که متروکه و بدون استفاده مانده است. اما شهرداری آلاشت 6 سوئیت اقامتی را را برای گردشگران آماده کرده که از قبل باید رزرو کنید. البته عدد خانه‌های محلی برای اجاره هم در آلاشت کم نیست.