ایر کانادا؛ مبتکر و پیشرو
تاریخچه ایرلاین ملی کانادا به شکل گیری ترانس کانادا ایرلاینز در دهم آوریل 1936 توسط دولت فدرال و به عنوان یک شرکت تابعه راه آهن ملی کانادا باز می گردد. ارائه خدمات پروازی مسافری ترانس کانادا ایرلاینز از سپتامبر 1937 آغاز شده و با تداوم رشد فعالیت های این شرکت، تا ژانویه 1940 تعداد کارمندان آن به 400 نفر رسیده بود.
(118سفر)- ایر کانادا، بزرگترین شرکت هواپیمایی کانادا و ایرلاین پرچمدار این کشور محسوب می شود. ایر کانادا در سال 1936 تاسیس شده و به ارائه خدمات پروازی منظم و چارتر مسافری و باری به 178 مقصد در سراسر جهان می پردازد. از نظر تعداد مقاصد، ایر کانادا نهمین ایرلاین مسافری بزرگ جهان است. دفتر مرکزی این شرکت در مونترال قرار داشته و هاب اصلی آن فرودگاه بین المللی تورنتو پیرسون است.
ایر کانادا اکسپرس شعبه ارائه دهنده خدمات منطقه ای ایر کانادا محسوب می شود. بخش های عملیاتی این ایرلاین شامل ایر کانادا کارگو و ایر کانادا جتز نیز می شود. ایر کانادا وکیشنز نیز بسته های تعطیلات به 90 مقصد را فراهم می کند. در مجموع به همراه شرکای منطقه ای، ایر کانادا به طور میانگین روزانه 1530 پرواز منظم انجام می دهد.
تاریخچه ایرلاین ملی کانادا به شکل گیری ترانس کانادا ایرلاینز در دهم آوریل 1936 توسط دولت فدرال و به عنوان یک شرکت تابعه راه آهن ملی کانادا باز می گردد. ارائه خدمات پروازی مسافری ترانس کانادا ایرلاینز از سپتامبر 1937 آغاز شده و با تداوم رشد فعالیت های این شرکت، تا ژانویه 1940 تعداد کارمندان آن به 400 نفر رسیده بود. پروازهای بین قاره های ترانس کانادا ایرلاینز به لطف 18 فروند هواپیمای لاکهید در سال 1939 آغاز شد.
در سال 1953، ترانس کانادا ایرلاینز به نخستین شرکت هواپیمایی در جهان مبدل شد که از سیستم رزرو رایانه ای با ترمینال های ریموت استفاده می کرد. در سال 1964، لایحه ای برای تغییرنام این شرکت ارائه شد که با آن مخالفت شد. اما ارائه درخواست مجدد در سال 1965 و با موافقت دولت، نام ترانس کانادا ایرلاینز به ایر کانادا تغییر کرد.
در اوایل دسامبر 1987، ایر کانادا به نخستین ایرلاین جهان مبدل شد که سیاست عدم استعمال دخانیات در سطح ناوگان خود را به اجرا گذاشت. در سال 1988، ایر کانادا به بخش خصوصی واگذار شد و 43 درصد از سهام آن در بورس به فروش رسید. این فرآیند یک سال بعد کامل شد.
در می 1997، ایر کانادا به عنوان یکی از موسسان اتحاد "استار الاینس" نام گرفت که در حال حاضر 28 ایرلاین عضو آن هستند.
در ژانویه 2001، ایر کانادا بزرگترین رقیب خود یعنی کانادین ایرلاینز، دومین شرکت هواپیمایی بزرگ کانادا، را خریداری کرد. در آوریل 2003، ایر کانادا اعلام ورشکستگی کرد، اما 18 ماه بعد از این شرایط خارج شده و تحت شرکت هلدینگ ACE Aviation Holdings سازماندهی مجدد شد. در سال 2004، هواپیماهای بوئینگ 747-400 با هواپیماهای ایرباس A340 جایگزین شدند. در سال 2005، ایر کانادا نخستین شرکت هواپیمایی بود که سیستم های سرگرمی پشت صندلی در هواپیماهای جت کوچک برای پروازهای کوتاه برد را ارائه کرد. در سال 2006، ایر کانادا هفتادمین سالگرد تاسیس خود را با جابجایی 34 میلیون مسافر جشن گرفت.
در سال 2009، ایر کانادا برنامک مخصوص دستگاه های اپل و بلک بری را عرضه کرد که به مسافران اجازه می داد به مواردی مانند اطلاعات پرواز دسترسی داشته باشند. در سال 2010، ایر کانادا نخستین ایرلاین باری بود که امکان دنبال کردن از طریق برنامک تلفن همراه ایر کانادا کارگو را فراهم کرد. در سال 2011، ایر کانادا امکان رزرو بلیت از طریق برنامک ایر کانادا برای دستگاه های اپل را معرفی کرد.
طی سال های اخیر، ایر کانادا سرمایه گذاری های بسیاری را برای به روز رسانی ناوگان هوایی خود با سفارش هواپیماهای جدید و اصلاح و ارتقا برخی هواپیماهای موجود انجام داده است. از زمان تاسیس ترانس کانادا ایرلاینز، هواپیماهای متعلق به ایر کانادا سوانح اندکی را تجربه کرده اند. نخستین سانحه این شرکت به نوامبر 1963 و سقوط یک فروند مک دانل داگلاس DC-8 هنگام برخاستن از فرودگاه بین المللی مونترال-دروال باز می گردد که به مرگ 118 نفر منجر شد. یکی از آخرین سوانح این شرکت نیز به ژوئن 1983 و سقوط پرواز 797 مربوط می شود که طی آن 23 نفر کشته شدند.
