ترسناک‌ترین فرودگاه‌های آمریکا
در بررسی که با حضور برخی از خلبانان حرفه‌ای انجام شده، فرودگاه‌هایی در آمریکا که توانایی و تجربه خلبانان برای فرود و برخاست را به چالش می کشند، انتخاب شده‌اند.
(118سفر)- دید کم، باندهای متراکم، آب و هوای نامطلوب و پیچ‌های تند، تنها تعداد اندکی از عواملی هستند که خلبان‌ها را در برخی از چالش برانگیزترین فرودگاه‌های آمریکا به دردسر می اندازند. در شرایطی که تمامی فرودگاه‌های اصلی آمریکا ایمن در نظر گرفته می شوند، برخی شرایط خطرناک‌تری نسبت به سایرین دارند.
در بررسی که با حضور برخی از خلبانان حرفه‌ای انجام شده، فرودگاه‌هایی در آمریکا که توانایی و تجربه خلبانان برای فرود و برخاست را به چالش می کشند، انتخاب شده‌اند. در ادامه این مطلب خطرناک‌ترین آنها را معرفی می کنیم.
فرودگاه بین المللی شیکاگو میدوی، شیکاگو، ایلینوی
به گفته "دیوید سیسیوتی"، روزنامه نگار مستقل و خلبان خصوصی، شرایط بد آب و هوایی در فصل زمستان به همراه باندهای پرواز کوتاه، فرود و برخاست از فرودگاه "شیکاگو میدوی" را برای خلبانان چالش برانگیز می کند. تراکم باندها نیز نگرانی بزرگی محسوب می شود. شیکاگو میدوی اغلب به عنوان "شلوغ‌ترین یک مایل مربع جهان" شناخته می شود. شبکه باندهای این فرودگاه از چهار باند اصلی و فرعی تشکیل شده که می تواند موجب سردرگمی هواپیماها هنگام حرکت روی زمین شود.
فرودگاه باب هوپ، بربنک، کالیفرنیا
باندهای اصلی این فرودگاه به طور خطرناکی کوتاه هستند و در میان کوتاه‌ترین باندهایی قرار دارند که برای پروازهای تجاری در آمریکا استفاده می شوند. همچنین، نزدیکی باندهای فرودگاه "باب هوپ" به یکدیگر، نگرانی بزرگ دیگری محسوب می شود. در سال 2000، یکی از پروازهای شرکت هواپیمایی "سوت وست" از باند فرود اصلی خارج شد و در زمین نزدیک به ایستگاه گاز متوقف شد. خوشبختانه این حادثه تلفات جانی در پی نداشت.
فرودگاه نانتاکت مموریال، نانتاکت، ماساچوست
به واسطه مه شدید و ارتفاع پایین آن که میدان دید را کاهش می دهد، هدایت هواپیما هنگام فرود و برخاست در این فرودگاه بسیار دشوار است. فرودگاه "نانتاکت مموریال" نه تنها در آمریکا، بلکه یکی از خطرناک‌ترین فرودگاه‌های جهان محسوب می شود. به گفته خلبان "اندرو سیتارز"، مه تنها ظرف چند دقیقه محیط فرودگاه را فرا گرفته و آسمان آبی و روشن را به رنگ خاکستری در می آورد. تا زمانی که از این مه خارج نشوید تقریبا هیچ چیزی قابل مشاهده نیست.
فرودگاه بین المللی هارتسفیلد-جکسون آتلانتا، آتلانتا، جورجیا
به گفته خلبان "رند پک"، حرکت در اطراف باندهای بزرگ و به هم فشرده این فرودگاه دردسرساز است. همچنین فرودگاه "هارتسفیلد-جکسون" یکی از شلوغ‌ترین فرودگاه‌های جهان بوده و حرکت روی باندهای فرعی برای دسترسی به باندهای اصلی در شرایط جوی نامناسب به مراتب دشوارتر می شود. در حقیقت، فرودگاه هارتسفیلد-جکسون در مکانی قرار دارد که همواره شاهد توفان‌های مختلف است.
فرودگاه جان وین، سانتا آنا، کالیفرنیا
"جان وین" یکی از حساس‌ترین فرودگاه‌های آمریکا به سر و صدا است. روند پرواز از این فرودگاه که کاهش آلودگی صوتی را تسهیل می کند برای خلبانان چالش برانگیز است. در این حالت، هواپیماهایی که قصد ترک فرودگاه جان وین را دارند باید هواپیما را با شیبی بیشتر از حالت معمول به پرواز درآورده و به طور ناگهانی محور این شیب را کاهش دهند که می تواند موجب ترس مسافران شود.
فرودگاه لاگوآردیا، کویینز، نیویورک
اکثر هواپیماهایی که در این فرودگاه فرود می آیند جت‌های کوچک منطقه‌ای هستند، اما الگوهای فرود و برخاست و باندهای اصلی کوتاه و متقاطع، توانایی‌های خلبانان را به چالش می کشد. همچنین فرودگاه "لاگوآردیا" در نزدیکی آسمانخراش‌های منهتن و میدتاون قرار گرفته و شرایط پروازی را پیچیده‌تر کرده است. لاگوآردیا در میان خطرناک‌ترین فرودگاه‌های جهان قرار دارد.
فرودگاه بین المللی لس آنجلس، لس آنجلس، کالیفرنیا
به عنوان یکی از شلوغ‌ترین فرودگاه‌های مبدا و مقصد در جهان، فرودگاه بین المللی "لس آنجلس" با ویژگی‌هایی مانند نزدیکی باندهای اصلی به یکدیگر و ازدحام سنگین شناخته می شود. افزون بر این، شرایط آب و هوایی نیز می تواند خلبانان را در هدایت هواپیماها با مشکل مواجه کند. اگرچه لس آنجلس به واسطه آب و هوای آفتابی خود مشهور است، اما بادهای قوی می توانند روند فرود هواپیماها را پیچیده کند. در حقیقت، این مساله به واسطه نزدیکی باندهای اصلی این فرودگاه به یکدیگر می تواند مشکل‌ساز شود.
فرودگاه ملی ریگان، واشنگتن
پیچ های تند فرودگاه ملی "ریگان" همانند کابوسی برای بسیاری از خلبانان آمریکایی است. این فرودگاه بین سایت‌های پرواز ممنوع و ساختمان‌های دولتی مانند "کاخ سفید" و "کنگره" قرار دارد و از این رو، خلبانان باید رودخانه "پوتوماک" را دنبال کنند که به اصطلاح "دید رودخانه‌ای" نامیده می شود. سپس هواپیما باید پیچ نهایی به سمت راست (30 تا 40 درجه) را در ارتفاع پایین انجام دهد تا "باند 19" را مشاهده کند.
فرودگاه منطقه ای ایگل کانتی، ویل، کلرادو
آب و هوای نامناسب، تقرب بالا و ارتفاع بالای محیط اطراف، فرود در فرودگاه منطقه‌ای "ایگل کانتی" را به چالشی واقعی مبدل کرده است.
فرودگاه بین المللی رنو-تاهو، رنو، نوادا
این فرودگاه مثال خوبی برای خطر مرتفع بودن زمین‌های اطراف فرودگاه حتی برای خلبانان باتجربه است. "رنو-تاهو" به عنوان یکی از فریبنده‌ترین فرودگاه‌های آمریکا برای فرود و برخاست شناخته می شود. ارتفاع بالای این فرودگاه در ترکیب با کاهش تراکم هوا به واسطه دمای بالا (با افزایش دما، تراکم هوا کاهش می یابد) می تواند روند پرواز را به ویژه در فصل تابستان مشکل ساز کند. کاهش تراکم هوا عملکرد هواپیما را تحت تاثیر قرار می دهد. به واسطه قدرت تولیدی کمتر موتورها و شتاب کندتر، برخاستن از فرودگاه رنو-تاهو نیازمند طی مسافت بیشتر روی باند است.
