در خیابان های استانبول

 (118سفر)- معمولا هر وقت که فرصتی برای مسافرت پیش می آید باید از خوردن صبحانه، ناهار و شام در هتل صرف نظر کنم. چرا که علاوه بر هزینه آنها ترجیح می دهم تا پول خود را صرف بازدید از امکان دیدنی و تاریخی کنم. به قول یکی از دوستانم که اتفاقا وی نیز به حرفه عکاسی مشغول است، همیشه برای خوردن فرصت هست اما...، برای همین اغلب غذاهای خیابانی(غذایی که در دکه ها و دکان های کوچک و یا چرخ دستی های کنار خیابان پخته و سرو می شود) که سریع آماده می شوند و مخصوصا ارزانتر هم هستند را انتخاب می کنم. بعد از گذشت چند روز از مسافرتم در استانبول، متوجه شدم که غذاهای خیابانی این شهر به تنهایی نمونه یک وعده غذایی کامل هستند. در استانبول به مجموعه متنوعی از غذاهای خیابانی دسترسی خواهید داشت. 

"سیمیت" یکی از محبوب ترین آنها است. تا هنگامی که سیمیت تازه و گرم باشد، یک اسنک فوق العاده خواهد بود. سطح خارجی سیمیت مانند نان باگت ترد بوده، اما بافت داخل آن نرم و لطیف است. دانه های کنجد روی سیمیت نیز ماده مغذی مهمی است که ارزش غذایی این نان ساده را افزایش می دهد. اگرچه در استانبول زیاد از این نان خوردم، اما توصیه می کنم آن را از نانوایی های مخصوص پخت سیمیت تهیه کنید. سیمیت هایی را که در کافه ها یا نزدیک جاذبه های گردشگری استانبول خریدم، اصلا خوب نبودند. در واقع، پس از گذشت چند ساعت از پخت، سیمیت مبدل به نانی بیات و خشک می شود.

در یکی از بعد از ظهرهای آفتابی اما خنک، با قایق به سمت بخش آسیایی استانبول رفتم. به محض رسیدن به اسکله، بوی فوق العاده ماهی کبابی نظرم را جلب کرد. فردی ماهر در حال پاک کردن و کباب کردن فیله های سفید ماهی که پس از مدتی طلایی می شدند، بود. تقریبا در هر نقطه از استانبول می توان این ساندویچ های ماهی ساده و ارزان را خریداری کرد.

بر خلاف تصورم که همه ساندویچ ها باید با سس یا پنیر و یا هر دو آنها همراه باشند، ساندویچ های ماهی استانبول به هیچ افزودنی دیگری نیاز ندارند. روغن موجود در ماهی به آرامی جذب محتویات نان شده و پیاز خام، مزه آن را تکمیل می کند.

اگرچه در استانبول به اندازه قاهره، مغازه های آبمیوه فروشی نیست، اما یکی از بهترین آب انارهای جهان را می توانید در استانبول میل کنید. انارهای استانبول، میوه هایی رسیده و با دانه های فراوان هستند. آب انارهای تازه و خوش رنگ نیز هر گردشگری را به امتحان کردن مزه آنها ترغیب می کند. در استانبول ترکیب کردن آب پرتقال شیرین با آب انار تازه مساله عجیبی نیست، اما من مزه آب انار ترش را به تنهایی ترجیح می دهم.

اما با هفت لیره می توانید یک غذای خیابانی به نام "کومپیر" که تقریبا اندازه یک نوزاد می شود‌ را سفارش دهید! برای تهیه آن، فروشنده یک سیب زمینی پخته بسیار بزرگ را قارچ می کند. سپس، مهمترین مرحله تهیه کومپیر آغاز می شود. فروشنده با استفاده از چنگال داخل سیب زمینی را سوراخ سوراخ کرده و روی آن کره، پنیر و نمک می ریزد. پس از پوشانده شدن سیب زمینی با این مواد، می توانید به انتخاب خود برش های هات داگ، ذرت، نخود، سالاد مایونز پاستا، سالاد کلم، سالاد سبزیجات، کلم بنفش، سس تند، ماست و شوید و یا سالاد بلغاری روی آن بریزید.

آیا فردی را سراغ دارید که با دیدن پای سیب تازه با دارچین و شکر فراوان، پودینگ تافی انگیسی و یا یک بستنی بزرگ که با مواد مختلف پوشیده شده، هیجان زده نشود. خوب، من از آن افرادی هستم که هیجان زده نمی شود. نمی توانم توضیح بدهم اما با شیرینی چندان میانه خوبی ندارم. دونات های ترد خامه ای، شکلات های فرانسوی و یا شیرینی وانیلی چندان برای من جذاب نیستند و به نوعی پای مرغ را به همه آنها ترجیح می دهم! با این وجود، در استانبول به گستره وسیعی از مغازه های شیرینی فروشی دسترسی داشته و باید  اعتراف کنم حتما باید باقلوا و شیرینی ترکی را امتحان کنید. حتا من هم در برابر شیرینی که با پسته های زمردین تزیین شده و عطر دلپذیر گلاب مشام را نوازش می داد، توان مقابله نداشتم.  

جاناتان ریگاس عکاس برزیلی